تغییر در سرعت تصویرسازی یک توالی حرکتی خودکارشده و تأثیر آن بر عملکرد ورزشی

اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصه­های موازی متعددی را نشان می­دهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیک­های کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراته­کاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیش­آزمون شرکت کرده و سپس طی دورۀ تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته به‌ترتیب با سرعت طبیعی، سریع­تر و آهسته­تر تصویرسازی کردند. پس­آزمون نیز همانند پیش­آزمون انجام گرفت. به­منظور تجزیه‌وتحلیل داده­ها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون­هایt  استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0P>) و درحالی‌که کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیش­آزمون خودشان معنا­دار نبوده (05/0P>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دورۀ تمرینی شتاب داده است (05/0P). به‌نظر می­رسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته­ دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. می­توان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد می­شود توسط ورزشکاران کنترل شود.